Böyle bir sıkıntılardayım ki bu ara anlatamam.Hiçbir şeyden tat alamıyorum sürekli afakanlar basıyor derin derin çığlıklar atmak istiyorum.Çünkü tatilim yedi 24 uyumakla bilgisayarda oturmakla ve kitap okumakla geçiyor millet şehirden şehire koşuda ödülleri toplarken benim kara talihim miskin ev kedisi olmamı istiyor.Böyle evde sıkıntıdan öfleyip püfledikçe milletin de huzurunu kaçırıyorum tam depresyon halindeyim yani dokunsanız ağlayacak kıvamdayım, böyle ortada ruhum ateşe verilmişte çaresizce bir köşede acıyla kıvranıyormuşum gibi.Üstelik bu şehir beni sıktı işin açığı zevk almıyorum buranın karanlık yobazlığından, gezdiğim yerlerden bile zevk alamıyorum.Bir an önce yaz gelse de tatile gitsem diye dört dönüyorum.Çünkü o kadar sinir sistemim yerle bir ki bura sanki yaşadığım bu şehrin her santimetre karesi bana düşman ben de ona düşmanmışım gibi hissediyorum.Zaten ben küçüklüğümden beri farklı biriydim hep kendime ait bir hayal dünyam vardı orada daha mutluydum.Şimdi de değişen bir şey yok hala öyleyim istediğim şeyleri yazılarıma döküyorum ya da okuduğum kitaplarda var ediyorum.Bir kitabın okuduğum sayfalarında alev alıyor gerçek kimliğim ya da yazdığım satırlarda iliklerime işliyor gerçekliğim bir nevi ilaç gibi geliyor bu sıkıcı dünyada bunlar bana.Ya da ne bileyim işte bir parça nefes alıyorum taaaa köşelerde.Ben oturduğu yerlerde hayaller kuran megoloman bir kızım tabi dozunda bir megolomanım.Çünkü uçuk hayallerim var benim kimsenin inanmadığı ama kendimin çoktan planlar yaptığım hayallerim.Başkalarının yapamazsın ya da ben yapamam dediği hayallere aşırı derecede secret yaparak kolları sıvıyorum en başta ne de olsa inanmak başarmanın yarısıdır.Asla onlar olmayacak diye olumsuzluklara kapılmıyorum onlar daha şimdiden varolmuş gibi yaşıyorum eğer öyle yapmazsam nasıl mutlu olabilirim dar ve sığ dünyada.Çoğu insanın en büyük hatası aşırı realist olması oysa ki gerçeklerden kopmak bazen işe yarayabilir hiçbir zaman aşırı realist olmadım olmakta istemiyorum neden herşeye olmayacak gözüyle bakayım ki bu bana eziyet olur.Ben büyük büyük büyük bir HAYALPERESTİM ve bu bana bazen acı versede benim tek gerçekliğim hayallerim doğru veya yalnış ben böyleyim.Eğer değişmeye çalışırsam biliyorum ki ezilirim yok olurum bin bir parçaya ayrılırım değişmeyi neden deneyeyim?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder