Gecenin bu saatinde ruhum özgürlüğe kavuştu sanki .Sıkıntı dolu olduğum şu zamanlarda ay ışığında vücut buldu kaybettim sandığım gerçekliğim. Daha bir seviyorum daha yakın geliyor bana ayın gizemli yüzü güneşin net parlaklığına oranla.Babamın eve gelişiyle onun sıcaklığına kavuşuyorum renkleniyor dünyam onun tek bir tebessümüyle.O an unutuyorum tüm acılarımı tüm sıkıntılarımı tüm yokluğumu karşı konulamaz hiçliğimi geceleri rüyalarımda savaş verdiğim benliğimi.Yazın gittiğim tatil mekanlarında bile ay ışığında denizin sesini dinleyip hayal kurmayı dans etmeyi çok sevdim hep.İnsanlar bile gece büründüğüm kimliğime inanamazlar çünkü onlar için bambaşka benim için gerçek Melis'in ortaya çıktığı vakitlerdir geceler.En büyük isteklerimden biri deniz kıyısında bir evim olması çünkü dalgaların sesini dinleyerek yıldızların altında kitap okumanın hazzı benim için asla tarif edilemez...Ben her zaman mekanların bir insanın içinde ki gerçekliği ortaya çıkarabildiğine inanırım belki de bu yüzden yaşadığım mekanı sevemedim ruhuma hitap edemediği için mutlu olamıyorum burada çünkü ne kadar çabalarsam çabalayayım boğazımdan sıkıyorlarmış gibi hissediyorum sıkılıyorum sıkılıyorum sıkılıyorum nedensiz yere sebepsizce amaçsızca...Ama kendime engel olamıyorum hayatta bir şeyleri değiştirmek istiyorum sıradan ve monotoon hayatın mutluluğu beni tatmin edemiyor.Günlük hayatın hazları yeteri kadar memnun edemiyor beni.Belki de bugün yazdığım bu satırlar içimde ki bir şeylerin dışa vurumuydu.
Karanlıkta ki gölgeleri de alıp bilinmeyen bir şehrin kapılarını aralayacağım,kimbilir belki o zaman içimin ulaşılamayan zindanlarına hapsolmuş zoraki sessizliğime son verebilirim.
Ve bir damla gözyaşı ile sek acılarımı birleştirip gecenin mayhoş tadını içime çekiyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder