Hmmm

Ne yazacağımı bilmeden ama yoğun bir yazma isteğiyle attım buraya kendimi.Başım şu an feci dönmesine rağmen sığınmak istedim kelimelerime.Bu ara çoğu kimseye anlatamayacağım yoğun bir savaş veriyorum kendi içimde hem fiziksel olarak hem kişisel olarak.Belki de yapamam dediğim şeyleri yapmamın zamanı gelmiştir zor da olsa.Fiziksel yorgunluklar dört bir yanımı sarmışken.İçten bir kahkaha atmanın zamanıda gelmiştir kimbilir hayır yanlış anlaşılmasın hiçbir sorun yok mutluyumda ama benim istediğim arkamı düşünmeden kafamda soru işaretleri olmadan başım dönmeden çocukluğumda olduğu gibi derin ve kaygısız bir kahkaha atmak işte asıl istediğim bu.Ne mağazadan aldığım giysiler ne de gezintiler bana uzun süreli mutluluk veriyor?

Üstelik bu durumun çevremdeki insanlarla da ilgisi yok onlar mükemmeller.Bu savaş ve bunalım tamamiyle içimde, kendime öylesine sınırlar çizmişim ki daha azıyla mutlu olamıyorum ama o çizdiğim sınırlara ulaşmaya da cesaretim yok.Kimse bu yazdıklarımı tam manasıyla anlayamaz çünkü ben bile kendimi yeni yeni keşfediyorum işte bu yüzden eski zevkler bana tat vermiyor.Böyle ağız dolusu çığlık atmak istiyorum.Ama atsam faydası olur mu olmaz bunu da biliyorum işte çelişkilerim var kendi içimde ve bu çelişkileri benden başkasıda çözemez nitekim benimde çözmeye cesaretim yok böyle dolambaçlı karışık mevzularla beynim allakbullak hiç istemesemde.Herkesin saçmalama neyi takıyorsun dediği şeyler zehirli bir ilaç gibi bedenimi ele geçiriyor ve kanımda sinsice yayılıyor.Bir şeyler yapmak istiyorum şu hayatta hiç olarak ölmek istemiyorum bana lazım olan şey ise sadece birazcık cesaret...Kendimi aşmak ve adımı dünyaya duyurmak istiyorum sıradan hayatım beni boğuyor.