Bu sabah kalktığımda yazma isteği yoktu içimde.Lakin hani hep derler ya attığımız adımda ne olacağını bilemeyiz diye bana da aynen böyle oldu burada anlatmak istemediğim bazı olaylar benim yazma eylemimi tetikledi.Bu yüzden tam da şu an bir şeyler yazmaya karar verdim.Aslında hepimiz birer deli olmalıyız çünkü ancak deliler kendilerine yapılan kötülükleri kolayca unutabilirler.Bakın dikkat edin kesinlikle affetmek demiyorum.Çoğu insan kolayca affeder ama asla unutmaz yani unutamaz...Özellikle ummadığınız çok güvendiğiniz bir kişi hata yaptığında kalbinizi kırdığında başkası yapsa affedeceğiniz şeyi kaldıramazsınız içinizde depremler olur.Çünkü siz o insanı yere göğe koyamamış güvenmişsiniz ama o size ne yapmış tak hançeri saplamış ,kanayan yer değil de kalbiniz acır bu durumda...Çünkü herkes yapar o yapmaz dediğiniz insan aslında herkesmiş hiç de farklı değilmiş.Bu işte acıtır canınızı herkesten bıktığınızda tek olan insanın acımasız hiçliği öldürür sizi.Artık dünyada ki hiç kimseye eskinin aksine güvenemeyeceğinizi bilmek korkutur sizi.Ağladığınızda tüm samimiyetiyle sarılan insan kalmamıştır artık.Kusurlarınızı size karşı kullanmayacağını sandığınız insan artık geriye bakmadan kullanıyordur onu.Dünyada melek felan yoktur aslında çıkarına geldi mi herkes satar sizi bu acı gerçek yüzünüze aniden çarpar.Ve sizde bu zor dünyanın içinde yıllar geçtikçe oyunu kuralına göre oynamayı ne kadar istemesenizde öğrenmek zorundasınızdır.Nasıl ki doğanın kuralları varsa dünyanında acımasız kuralları vardır her ne kadar yıkıcı olsa da.Çünkü yaşadığınız her gün riyakar ve oyuncu insanlarla karşılaşacaksız böylece her dakika daha çok pişecek güçleneceksiniz ve bunlar olurken kendinizi de istemsizce tüketeceksiniz.Daha devam ederdim ama içimden gelmiyor yazarken bile anlamsızlaşıyor bedenim...
izlemeye aliyorum seni canim, sanirim blogun yeni hayirli olsun güzel paylasimlar dilerim sana. bende beklerim bu arada :)
YanıtlaSilwww.nesliname.blogspot.com